Is information governance nodig?

Bij Marc Ansoult

Laten we ervan uitgaan dat informatie een zintuiglijke prikkel is die kan worden gememoriseerd en die, gekoppeld aan andere herinneringen, het gedrag van een persoon kan beïnvloeden. Tom Clancy (1947-2013) zei er het volgende over:

The control of information is something the elite always does, particularly in a despotic form of government. Information, Knowledge is power. If you can control information, you can control people.

Dit onderwerp is uiteraard nog steeds actueel en zal dat ook nog lang blijven. Denk maar aan:

• de persoonlijke browsegegevens op het internet die een vorm van ons geheugen zijn, hun commercialisering en hun gebruik in de e-commerce;
• de invloed van lobby’s op de informatie die wordt gegeven over maatschappelijke uitdagingen, zoals de klimaatverandering en de gezondheidsrisico’s die aan het gebruik van bepaalde chemische producten verbonden zijn, …;
• het feit dat de lidstaten de controle over de gegevens van hun burgers en ondernemingen willen bewaren (data sovereignty) en dat de Europese Unie de GDPR (General Data Protection Regulation) heeft goedgekeurd.

Informatie is een asset, en net als elke andere asset kan hij gevaloriseerd, uitgewisseld en gebruikt worden. Bovendien heeft hij een invloed op diegenen die ermee verbonden zijn. Het is de asset van de eeuw, die van de digitale transformatie, degene die de robotisering vergezelt en de revolutie van de artificiële intelligentie mogelijk maakt. Binnen het economische liberalisme kunnen wij deze informatieasset vrij commercialiseren in het kader van een contract. 

Terwijl de bel- en pieptonen van onze smartphone ons onderbreken, worden we dus meer en meer overspoeld door nieuws, white papers, webinars, tweets, posts en video’s. Sommigen beelden zich zelfs al in hoe we onszelf met digitale add-ons kunnen ‘verlengen’. Vandaag de dag zitten we met ons hoofd voor het scherm en wachten we op de komst van de virtualrealitybril. Wifi hebben we even hard nodig als water.  

Nochtans zei Jung dat het antwoord is terug te vinden in de stilte…

Pas na twee eeuwen van industrialisering hebben wij ingezien dat onze bodem, ons grondwater, onze rivieren, onze oceanen en onze lucht vervuild zijn en vanaf de eerste conferentie van Rio in 1992 heeft het een kwarteeuw geduurd alvorens er met het  COP21-akkoord tot een governance omtrent het internationale klimaatbeleid werd gekomen. Gaan wij onze leefomgeving vandaag opnieuw laten vervuilen door de nieuwe digitale revolutie, om op een dag te ontdekken dat onze collega's en vrienden handelen als robots die zijn bezoedeld door gedownloade ideeën en helemaal geen voeling meer hebben met de realiteit van deze wereld? Moeten er dringend intergouvernementele conferenties worden georganiseerd om de effecten van deze digitale vervuiling aan te pakken?

Onze zintuigen zijn geen speelterrein waar informatie van eender welke kwaliteit en in om het even welke kwantiteit vrij kan worden uitgewisseld. Onze zintuigen zijn als onze aarde, men oogst er wat er gezaaid werd. Onze zintuigen verdienen respect en bescherming.    

Information governance is dus van essentieel belang.

Review en commentaar op LinkedIn